VOCAL HOOK
Ελλάδα… φως των θεών…
μέσα μου ζεις ξανά…
CHANT
Πάρε με ψηλά…
πάρε με ψηλά…
Νιώθω τον άνεμο να με σηκώνει.
Ελλάδα, νιώθω τον παλμό σου.
DROP-LINE
Ο ρυθμός μιλά…
η νύχτα ξυπνά…
REFRAIN
Ελλάδα, καρδιά μου…
φλόγα στη γη…
με οδηγείς εκεί…
[Random]
– «Το κάλεσμα ξυπνά μέσα στη νύχτα…»
– «Άκου το κάλεσμα της ενέργειας…»
– Ένας αόρατος δρόμος σε καλεί…»
– «Το κάλεσμα ανοίγει την πύλη του φωτός
[Random]
– «Το κάλεσμα ξυπνά μέσα στη νύχτα…»
– «Άκου το κάλεσμα της ενέργειας…»
– Ένας αόρατος δρόμος σε καλεί…»
– «Το κάλεσμα ανοίγει την πύλη του φωτός…»
«Ακολούθησε το κάλεσμα χωρίς φόβο…»
[Random]
– «Το κάλεσμα ξυπνά μέσα στη νύχτα…»
– «Άκου το κάλεσμα της ενέργειας…»
– Ένας αόρατος δρόμος σε καλεί…»
– «Το κάλεσμα ανοίγει την πύλη του φωτός…»
«Ακολούθησε το κάλεσμα χωρίς φόβο…»
«Το κάλεσμα ενώνει σκοτάδι και φως…»
🟦 Vocal Hook
Μες στη νύχτα, στην καρδιά του ρυθμού,
ο παλμός της Αθήνας ζει μέσα μου.
Φως και σκιές, στον αέρα χορεύουν,
και η ψυχή μου αρχίζει να καίει.
🟦 Drop-Line
Άκου τον ρυθμό… άκου την καρδιά.
Έλα μαζί μου… στην Αθήνα ξανά.
🟦 Build-Part
Die Straßen vibrieren, der Beat erwacht,
φως über den Dächern, die Stadt wird Nacht.
Der Bass wird stärker, die Luft wird schwer,
Athen brennt leise — und ich will mehr.
🟦 Pre-Drop Chant
Πάμε…
Πάμε…
Πάμε πιο ψηλά…
🟦 Refrain / Trance-Hook
Αθήνα, παλμός μου,
με παίρνεις ψηλά.
Στον ρυθμό σου λιώνω,
η νύχτα μιλά.
🟦 Zweiter kurzer Vocal Part
Lichter wie Feuer, die über den Himmel ziehn,
der Boden zittert, die Mauern beginnen zu glühn.
Ein Funke von Freiheit, der alles durchdringt,
ein Klang aus Athen, der uns zusammenbringt.
🟦 Outro-Hook
Μες στη νύχτα…
η καρδιά σου ζει…
η καρδιά μου ζει…
Αθήνα…
Σαμαριά… βαθιά…
η σκιά σου ζει…
Κάλεσμα στη νύχτα…
ο δρόμος μιλά…
Dunkle Felsen, tiefer Klang.
Ich geh den Weg – der Traum wird lang.
Πάμε…
μέσα στη γη…
Σαμαριά…
με οδηγείς εκεί…
Wind im Stein, das Echo zieht.
Alles lebt – und alles flieht.
Η καρδιά χτυπά…
στην άβυσσο αυτή…
Σαμαριά… βαθιά…
παλμός στη γη.
Δελφοί… φως στη γη…
η φωνή σου ζει…
Κρύσταλλοι στο σκοτάδι…
ο δρόμος καλεί…
Μυστικό που καίει…
ανάσα βαθιά…
Φως των Δελφών…
πάρε με ψηλά…
Η νύχτα μιλά…
ο ρυθμός οδηγεί…
(Distorted Zurna and heavy bass drum build-up)
Δελφοί… φλόγα στη γη…
μες στην καρδιά ζει.
Ela Ela Ela
Kardia mou
[Random]
– «Σκοτάδι που αναπνέει…»
– «Οι σκιές σε καλούν…»
– «Δύναμη από τα βάθη της νύχτας…»
– «Εδώ αρχίζει η τελετή…»
[Instrumental]
[Instrumental]
[Random Vocal Sentence]
Εσύ… που ακούς το σκοτάδι…
Πάμε πιο βαθιά…
Ο ρυθμός ζει…
Über den Wolken schweben Klöster still im Abendlicht,
als ob die Welt für einen Atemzug die Schwere ganz vergisst.
Die Felsen tragen Träume, uralt wie die Zeit,
und über meine Schritte legt sich sanft σιωπή.
Ein goldner Funke tanzt im Wind, der leise „komm“ erzählt,
als würde hier die Wahrheit leben, die kein Mensch je ganz versteht.
Ich spür’ die alten Wege, μυστικό in der Luft,
die Seele wird hier leichter, als ob sie Flügel schuft.
Und wenn die Schatten wandern, beginnt ein neues Leid:
Die Berge flüstern „αναπνοή“ — und ich folge ihrer Zeit.
Φως των Μετεώρων, δείξε μου τον δρόμο,
στον ουρανό σου βρίσκω όνειρα παλιά.
Σαν προσευχή που ταξιδεύει με τον χρόνο,
κρατάς την ελπίδα πάντα ζωντανά.
Φως των Μετεώρων, μέσα στη σιωπή σου,
νιώθω τη γη να μιλά βαθιά.
Die Welt liegt tief unter mir, so fern und doch so nah,
ein Himmel voller Farben, so still wie je ein Wunder war.
Die Luft trägt alte Lieder, ein Hauch von Ewigkeit,
und irgendwo im Fels erklingt noch πίστη aus der Zeit.
Die Dunkelheit wird weicher, die Stille klingt wie Harmonie,
und plötzlich spür ich: Hier oben endet jede Melancholie.
Ein Lichtstreif fällt vom Himmel, berührt mein Herz so sacht,
als würd’ ein Engel fliegen, der über diese Welt nun wacht.
Und wieder ruft der Wind so sanft wie Melodie:
„Μείνε εδώ“ – und ich vergesse die Zeit im Moment der Magie.
Φως των Μετεώρων, δείξε μου τον δρόμο,
στον ουρανό σου βρίσκω όνειρα παλιά.
Σαν προσευχή που ταξιδεύει με τον χρόνο,
κρατάς την ελπίδα πάντα ζωντανά.
Φως των Μετεώρων, μέσα στη σιωπή σου,
νιώθω τη γη να μιλά βαθιά.
Und wenn die Nacht herabfällt, beginnt der Fels zu glühen,
ein stilles Licht erzählt mir von den Kräften, die hier blühen.
In jedem Stein „αιώνια“ , in jedem Wind ein Lied,
und meine Seele flüstert: „Μετεώρα, lass mich nie zurück.“
Φως των Μετεώρων, άγγιξε την ψυχή μου,
σαν μια ανάσα που γεννιέται ξανά.
Η σιωπή σου φέρνει δύναμη στο βήμα μου,
κι ο κόσμος μοιάζει τόσο μακριά.
Φως των Μετεώρων, κράτα με για λίγο—
εκεί όπου η γαλήνη ζει βαθιά.